Eleştirinizde;

''ve yine
dize sonlarına virgül konulmaz
cümle/ya da dize sonlarında zaten ses durur
virgül koyarak o duraklayan sesi uzatmak hem şiir'in estetiğini bozar
hem de o iyi şiir'e ihanet gibidir.''

Demişsiniz. Şiirde dize sonlarında hiç virgül kullanılmaz olarak algıladım. Gerektiği yerlerde kullanılması gerektiğini savundum ki sizde cevabınızda yazmışsınız. Teşekkür ederim vakit ayırıp bilgilendirdiğiniz için. Saygılar.

Mrb,
Sevgili İclal ve Saadet hanım;

dizelerin bazıları bitişik virgülle bazıları ise ayrık yaxzılmış!..
doğru olanı bir tık boşluk bırakılarak yazılanıdı.

siz sanırım eleştiriyi idrak edememişsiniz!


Bir edebi eserin sadece güzel duygu ve düşüncelerle yazılmış olması tek başına yeterli olamıyor. Okuyucuya doğru şekilde aktarılması da büyük son derece önemli bir husustur.

*

Virgül;

müzikte es neyse yazıda odur. Bir nevi duraktır. Karıştırılmaması gereken öğelerin ayrılmasını sağlar.

Sayın Nail Hocamızın açtığı forumlardan birinde imlâ (noktalama-tipograf gibi) kullanış biçimlerinin detayları yazıyor bknz lütfen.

http://www.edebiyatdefteri.com/forum/oku/1349/noktalama-ve-yazim-kurallari.html?v=forum&syf=1&siralama=


ve yine dize sonlarına virgül konulması hakkında;

Yapısı gereği şiirde bir dize ya bir cümledir ya da alt dizelerde tamamlanacak olan bir cümlenin parçasıdır. Bir cümle olması halinde dize sonuna virgül değil nokta konulur. Ki bu da şiirin görselliği, estetiği ve anlatım kaygısı bakımından illa gerekmez.

Ustaların noktalama işareti kullanmadan yazdığı pek çok güzel şiir olduğunu hatırlayın. Bir cümlenin parçası olması halinde ise her dizenin sonuna virgül koymak, bir yandan anlamı karmaşıklaştırır, söylemi zayıflatır, bir yandan da görselliği içinden çıkılmaz hale getirir.

Eğer şiirde bölünmüş bir cümleden oluşan birden çok dize varsa, anlamı zayıflatmamak, söylem kaybının önüne geçmek amacıyla virgül kullanılabilir. Ama "bu dize bitti, cümle bitmedi, alt dize ya da dizelerde sürüyor" mantığıyla her dize sonuna virgül koyarsanız estetikten, içerikten ve okuma kolaylığından ödün vermiş olursunuz

lütfen şimdi katılmıyorum dediğiniz şiir'i tekrar okuyunuz.

*

başlık;

özelikle belirtimki hiç bir yazın türünde bence sence yoktur
biz dilin doğru kullanışından bahsediyoruz

siz bana abartmayın diyeceğinize o tezimi çürütecek tdk uyumlu örneklemler yapınız!

ya da o kalıp çatışması altında kabul görmüş usta şair/yazarlarımızın şiirlerinden derlemeler sununuz!

saygıyla,

Şiirde virgül kullanımı konusunda biçok yazı okudum. Virgülün okuyucuyu yorduğunu söyleyenlerin yanı sıra soluklanmak için virgül gerekli diyenler var.

Virgülsüz şiir bana çıplak gibi geliyor. Eksik geliyor gözüme.Virgül şiirin süsü, duyguya verilen bir soluk. Şiir ne kadar mükemmel olursa olsun virgül kullanılmadığı zaman beni tatmin etmiyor. Bu konuyu yargılamamak, eleştirmemek lazım diye düşünüyorum. Saygımla.

Şiirin altında epey patırtı kopmuş. Ne yazık ki bazı yorummcular şiir tahlili ile şiir tenkidini birbirine karıştırıyorlar. Tahlil şairin iç dünyasının şiirle olan alakasını ortaya koymaya çalışmaktır. Bu da belli bir metodu ve edebi bilgiyi gerektirir. Çoğu yorumcunun tutturduğu yol da budur. Ben şiirin teknik bir takım arızalarına eğilmek ve sadece bu konuda konuşmak lazımdır düşüncesindeyim.
Şairenin uzun savunmasını okudum. Ders verici nitelikteydi ve faydalandım, teşekkür ediyorum. Bazı tenkidci dostlar kelimelerle, kelime gruplarıyla ve bunların arkaik anlamlarıyla çok ilgileniyorlar. Oysa kelimeler bu gün kullanılıyor, bu yüzden anlamları da bugünle sınırlıdır.
Şair tenkid edilebilir; ancak bu eseriyle sınırlı kalmalıdır. Bir de şaire 'şiir böyle yazılır' gibi kürsüden ders vermeye kalkışılmamalıdır. Hangi şiirin geleceğe kalacağını şimdiden kestirmemiz mümkün değildir. Sözümüzü efendi efendi söyler, kenara çekiliriz ve sözü zamana bırakırız; çünkü son sözü her zaman o söyler... Gerisi laf ü güzaf...
Saygı ve selamlar...

"Bakalım bu şiire neşter vurma hevesleri nereye kadar gidecek ve sonu ne olacak?"

Saadet Ün'ün bu cevabından ötürü 3 gün onayı alınmıştır.



Saygılar

O kadar Naz kadı kızında da olur derdi hep Babaannem Dedeme valla bak öyle derdi... :)))


---- O kadar hata şairlerde de olur :)

Sayın Saadet ÜN size katılıyorum. Neşter uygulaması çıkmadan önce nerdeydi demi bu kadar yorumlar. işte herkesin bir derdi var herkesler birşeyler yapmanın peşinde . Diyecegim Şu'ki , Artık yapılan yorumlar neştere seçilmek amaçı ile yapılıyor. Biliyorum ki çoğu bunun peşinde (Sözüm meclisten dışarı)

Son olarak bir şiirin altına 1 kez fikir beyan edilir . sayın Eskidji fikrinizi söylediniz , fikrimi söyledim çektim gittim .. ( bu son gelişim bir daha gelmem)


Tekrar gelipte açıklama yapmanıza gerek yoktu. Çünkü ben ilk bildiğimi doğru bilirim . Onca yapmış olduğunuz yorum için teşekkür ederim. Ama bana bir yarar sağlamadı ( yorulmadınız mı onca yorumu yapmaktan :)) )


..... Sahiiii Unutmadan Sevgili şaire değirmeni kapatmayı unutma ....



iyi aksamlar

Merhaba Yasemin Hn.
Son söyleyeceğimi baştan söylemek istiyorum; şiirlerin altında tartışmak ki inanılamayacak kadar antipatik, seviyesiz ve sevimsiz geliyor ki bana, genelde ne şiirime yapılan eleştiri-yoruma ne de herhangi bir şiire yaptığım eleştiriye verilen cevaplarda; saygısızlık yapılmadığı sürece, cevap vermemeyi daha doğru buluyorum..


Cevap vermeme ve almama isteğinize saygı duyuyorum fakat
–neştercim- benzetmesi ve üslup hoşuma gitmediği için bu cevabı verdiğimi bilmenizi isterim..


Öncelikle şunu belirteyim, bir şiire eleştiri yaparken, yazanın kim olduğuna pek dikkat etmem ki eğer dikkat çekme kaygım olsaydı, her şiirin altında; herkes kadar adım olurdu !..

Vermiş olduğunuz cevabın her kelimesine katılıyorum çünkü bu cevapta, şiirlerin psikoanalizi hakkında yapılması gereken birçok şey var ve fakat ben şiirin iç dünyasından ziyade türkçe ile ilgili ve ilk bakışta göze çarpan aksaklıkları işaret etmek istedim ki bunu yapmak için ne şair ne eleştirmen ne de -neşterci olma isteği- gerekmiyor ki türkçe’ye dikkat etmek yeterlidir bunun için..

-şiir anlatamamanı çığlıdır- diyorsunuz ki evet size katılıyorum ve bu,
şiirin tanımı hakkında kabul görülmüş doğru bir benzetmedir ve fakat ben tersini söylemedim ! ki; şiir anlatamamanın çığlığı ise eğer; demek ki bu sitede çok cümle ile çok daha fazla şey anlattığını sanıyor insanlar ki değerli şairler..

Öyleyse, herkesin bildiği yol, kendine mübahtır diyerek
size edebiyat hayatınızda başarılar diliyorum..


***





Sevgili Yalnızlık Abidesi. Hoşgeldiniz :)
Tavrınız için teşekkür ederim ki gayet hoş ve içten bulduğumu belirteyim..


Öncelikle diyebilirim ki ne şair bir başkası ile ne de şiir farklı şiirlerle mukayese edilir ki bu son derece yanlış bir davranış olur..
Can Yücel başkadır Nazım Hikmet başka.
Siz başkasınızdır, ben başka.


Şiirde katılmadığınız başlık hakkında bende sizin söylemek istediğinizi savunuyorum zaten !..

-asmayı astık kesmeyi kestik olmaz işte-

Demişsiniz, ki bu –ölüyü gömdük toprağı attık- demek gibi birşey olurdu zaten ve bende tam olarak bundan bahsediyorum şiirin başlığı için belirttiğim fikirlerimde, çünkü –kefen-otopsi-ölüm- sonuç itibarı ile bir bütün değil midir ?
Evet.

Peki madem şiirlerde derinlikten bahsediyorsak, bu düzlemi şiirle nasıl kombine edebiliriz ki şiirin amacı biraz da tezatlık oluşturmaksa; savunduğum gibi –yaşayan çiçeğe otopsi yapılmaz mı- demek özneldir ve tezatlık oluşturmak bakımından daha doğru bir tercih olurdu..

-Algıda seçicilik- ise; bir konuyu, olayı, söylevi vs. kişinin bunları kendi istediği gibi algılaması anlamına geliyor ki bilimsel bir terimdir bu ve ben şiirin teması için bu ifadeyi kullandım dikkat ederseniz;

-Ben şiir hakkında ‘’algıda seçicilik’’ yaparak; kişisel olduğu kadar gençlerimizin ve yazanın bayan olması itibarı ile genç kızlarımızın parçalanmış geleceği ile yaşama hakları ve alanları sınırlandırılmış olaylara vurgu yapmak istediğini arayacağımı belirtmek istiyorum-
derken, şiiri; kişisel bir şiir olarak değil de daha çok kitlesel bir tema olarak kabul edeceğimi belirtiyorum

-ki tema hakkında iyi bir düşünce taşımaktır bu-


Siz şiirin girişi için neresi karmaşık diyorsunuz..
Birincisi imla hataları ile zaten dizeler birbirini sekteye uğratıyor ki ilk virgül yanlış, çünkü ilk iki dize aynı zaman ve yer oluyor burada..

-Musalla taşındaki lacivert gölgem,
Sen söyle,sen! 
Sebebimi bileyim.-

Buraya kadar bütünlük var evet ama ya sonrası ?

-Prangalı düşlerim, sorgusuz sualsiz rengini kaybetti.
Ve susmuyor artık takas edilmiş ıslak kelebekler. 
Usulca yeniden doğururken,
Günahlarını örten çıkmaz sokağını-

Buradaki son dört dize, ayrı ayrı boşlukta kalıyor.
Neden derseniz, birincisi; sorgusuz-sualsiz bu ikisi aynı şeydir ve bir arkadaşınızla konuşma esnasında
–sende beni sorgusuz sualsiz yargılama- deyebiliriz
ki dikkat çekmez çünkü kelime ve ses ahengi var
ama türkçe’yi doğru kullanmamız gerek yerlerde- özellikle şiirlerde-
bu iki aynı anlamı taşıyan cümleleri bir şiir dizesi nasıl yapabiliriz anlamış değilim ki anlam itibarı ile tıpkı şu şekilde kurulan yanlış kurulmuş cümlelere benzer;
-sorumun cevabını yanıtla-

Bu doğru mu sizce ?

Aynı dizede –rengini kaybetti.- dikkat ederseniz nokta ile bitirilmiş
oysa ki bir alt dizede
–ve- bağlaçtır kaldı ki üst dize noktayla bitti diyelim ve aşağıdaki bölümler şiiri başka bir söyleme taşımak istiyor
işte o vakit bu dize başlagıcındaki –ve- yine yanlış
çünkü ve ile satır başlayamaz ki bu çok net bir kuraldır..


Son olarak bu bölümün tamamındaki imla hatalarını bir kenara bırakıp, dize kurulumuna ve bitişe bakalım.

-Prangalı düşlerim, sorgusuz sualsiz rengini kaybetti. 
Ve susmuyor artık takas edilmiş ıslak kelebekler. 
Usulca yeniden doğururken,
Günahlarını örten çıkmaz sokağını-

Tek tek okumayı denediniz mi bu bölümü ?
Son dizenin üstteki tüm bölümlerle ne kadar ayrık ve hatalı bitişinde mi farkında değilsiniz ?

-Günahlarını örten çıkmaz sokağını-
-sokağını- hiçbir biçime sokamadım üst bölümlerle, eğer varsa biçimlendirebilen; buyursun anlatsın ki bende diyebileyim -hata yaptığımı-

Bu neyin sokağı ve yukarıda hangi dizeye uyumlu veya betimlemesi var ?

Şimdi bu dizeye derin bakmakla neyi bulacağız ki en başa dönüp
satırsonu olan –gölgem- ile mi bağdaştıracağız bu bitişi ?

Ki benim, buradaki anlam karmaşası hakkındaki fikrim hala geçerli..




-Uzun lafın kısası eleştiri adına pek bişey göremedim-

Demeniz ise çok veciz bir açıklama olmuş..



Ki Yasemin Hn. ile ayı düşüncede olduğumu başta da söylemiştim ki bu yazacağım son şeydi..


Sevgi ve saygıyla..



Eyvallah

Ben geldim :))


Önce Eleştiri yapmak güzel bir yetenektir demi ama .. yalnız dogru eleştiri yapmak YETENEKTİR edebiyat adına...


Kısa kısa öz öz az az geçecegim... Şiirin başlığına yapılan eleştiriyi yerinde bulmuyorum... Gayet anlam lı ... Bir bütün olan kelimeleri farklı anlamda cümle oluşturmak yetenektir ... ki şaire bu yetenegi konuşturmuş...

Söz söyleme sanatı nedir bilirmisiniz ?

Ki nice şairlerin cümlelerinde vardır bu. asmayı astık kesmeyi kestik olmaz işte ...


''algıda seçicilik'' terimi kullanılmış.. Algıda secicilik nedir ki acaba ... Şiir için kullanılması gerekmeyen bir terim... bu terimin anlamını daha iyi kavramak için. psikoloji kitaplarında Algı'nın tanımı ile başlayan bir konu var. orda daha iyi anlatılıyor. bunada katılmıyorum(algıda seçicilik)


Şaire sütten çıkma ak kaşık mı ? değil tabikide.. yapmış olduğunuz eleştiride yerden göge kadar kutuptan güneye kadar haklı oldugunuz yerlerde var. Ama benim görüşümce hatanın olmadıgı yerler eleştiriye tutulmuş ara ara .....


ve birşey daha....


-Musalla taşındaki lacivert gölgem,
Sen söyle,sen!
Sebebimi bileyim.
Prangalı düşlerim, sorgusuz sualsiz rengini kaybetti.
Ve susmuyor artık takas edilmiş ıslak kelebekler.
Usulca yeniden doğururken,
Günahlarını örten çıkmaz sokağını-


bu kısımın neresi karmaşık bilmiyorum .. Önemli olan özün içindeki özü bulmak değilmidir şiir adına.. hiç birimiz bir Atilla İLHAN , N.F.K , Can YüCEL olamayız . Lakin bu üstadlar'ın bile hatası var...

Şiir yazmak eleştiriye açık olmaktır ... Ama eleştiri adına yapılan yorumlara açık olmaktır...


Uzun lafın kısası eleştiri adına pek bişey göremedim. Ve saygılı bir şekilde yapmaktır ki. zaten bunu çok güzel yapmışınız gerçketen bu yönünüzü ayakta alkışlıyorum .. Nazik bir üslup ile kaç kişi çıkıyor ki insanın karşısına ...

Güzel ve yerinde verilen bir cevaptı şairenin ki...

Benimde amacım iyi biliyorum demek değil. hatta hiç bişey bilmiyorum gibi birşey....



Sanırım şairenin üzeri unlu idi değirmenci sanıldı ... Bence buğday ügütülecek bir sayfa değil. bu şiir'e aç gelen tok gider...

yerinde bir seçim almış ... Tebriğimle


Kırmak ve üzmek adından uzak kalmamız dileğim ile ...Benimkisi nacizane fikir paylaşımı , paylaşım platforumun da ...

En derin saygı ve kalb-i sevgilerimle ...

''...Şiir "A N L A T A M A M A N I N Ç I Ğ L I Ğ I D I R!!''

(Şair şiiriyle "anlatabilseydi" BİR-KEZ yazar bırakırdı...gerisi DE söz İSHALLİĞİ OLURDU...)

Böylesi bir alanın NEYİNİN kritiğini yapacaksınız...

(Veya "eleştiriyi" savunanlar şuraya bir-şiir eleştirisi ÖRNEĞİ koysunlar da NEYİNİ-NASIL eleştirdiklerini görelim...) affedin bu özel bir yetenektir.Ben hiç anlamam da:)))

Kıymetli Şair...
Günlerdir bir neşterci bekliyor Yasemin Canan biliyor musunuz:)))) Oley benim de oldu:))) şükürler olsun her eleştiri her yorum başımın tacıdır bilesiniz ve onurdur .Çok uzun yıllarımda yüzlerce dizeye şiire attığım imzamın arkasında durdum hep ,ayrıca çok sevdiğim nefesim dediğim edebiyat sevdam ki hep davamdır son nefesıme kadar Rabbim bana izin verdiği sürece bu yoldayım yüreğim ve kalemim döndüğünce bana sevda militanı ismini yakıştıran okuyanlarım var beni yalnız bırakmayan okurlarım sizin huzurunuzda bir kez daha sonsuz teşekkürler ediyorum hepsine ....
Değerli Şair...
Her kalemin sesi tınısı rengi yankısı tınısı tonu sesi darası aynı değildir.
Kimi düşürür kan ter içinde belki zor kalkarsın!..
Kimi düşündürür 40 yıl geçse de anlayamazsın..
Yani kalem tutan eller aynı olamaz değil mi? Aynı olmasıda beklenemez der şair.
Yürek farkı diyelim mi? Ve ruh neden bunları görmezden gelir insanlar şiir kapalı da yazılır açık da ne farkeder şair sonuç da hep ruhunu yazar .Duygular bazen masum bazen en mahremde olabilir bu öyle ucu açık öyle geniş bir dünya ki...
Şiir, şairin içerisinde bulunduğu bir enerji akışının (duygu-sezgi-hissediş-yaşayış) sözcüklerle kendini ifade etmesidir. Şiir, yazılan sözcüklerin toplamından daha da fazlasını içerir ve bunu okuyucusuna da yaşatır
50'li yılların edebiyat sanat dergilerine bakmıştım bir ara, farkettim ki, o vakit ortalığı yıkan inleten, onu bunu beğenmeyip kerameti kendinden menkul değerlendirmelerle saldırgan tutum izleyenlerden bugüne kimse kalmamış. Adlarını dahi hatırlayan yok şimdi...
Eleştirmenlik zor bir iştir. Her şeyden önce eleştirmenin eleştireceği konuyla ilgili yeterli bilgiye sahip olması gerekir. Aynı zamanda iyi bir eleştirmenin çağdaş sanat akımlarından, düşünce tarihinden, sosyoloji, psikoloji, antropoloji, tarih gibi dalların temel kavramlarından haberdar olması gerekir. Kendi kültürünü, sanatını ve meselelerini iyi bildiği gibi, dünya edebiyatından ve meselelerinden de haberdar olmalıdır.

Şiir yazanında çıktıktan sonra herkesindir numarasız gözlükler der Şair eşref ben isim belirtmiyorum herkese uysun diye ve birilerine .
Onlarla bakın şiire bir şiir eleştirisinde okumuştum size iki değerli arkadaşın farklı görüşlerini ve o metni aynen yazıyorum teşekkürler ediyorum kendiilerinede.Elbette sanatçı duygu-sezgi-his-yaşayışları toplamını ürüne dönüştürür ve toplumsallaştırmaya açar. Alıcı da kendince aldıkları ile duygu-sezgi-his ve yaşamaklarına birşeyler katar. Bu alışverişe karışmak kimin haddine? O süreçte yaşanan coşkunluklara karışmak kimin haddine?..

Tam bu noktada anlaşamadığımız bir yer var. İlgili sanat eseri toplumsallaştırılmaya açıldığı ilk andan itibaren de eleştiriye açılmış demektir. Eleştiriye farklı anlamaları elbette yükleyebiliriz ama ne sağlar bu bize? Alıcı olarak ilgili eserin bizim duygu dünyalarımıza kattıkları/katamadıkları da özünde eleştiridir diyorum. Yani şu kadarını seçer alırız! Seçmediklerimiz negatif eleştiri alanımızı, seçtiklerimiz pozitif alanı anlatır! İşte bunu 'söze dökmenin sakıncaları var' diyoruz. Niçin diyorum ben de? İçimizin eleştirdiklerini dışa dökememek değil mi zaten bir çok sıkıntımızın kaynağı diyorum? Bu anlamı ile hem bu ve hem de şu sorularımı ve açılımlarımı geçebilirsek sanırım ortak bir nokta yakalayabiliriz:

- Birisine 'seni seviyorum' dediğimizde karşımızdakinin 'gerekçeli red hakkı' ne kadarsa şiire eleştiri hakkımız da o kadardır diye düşünüyorum, ne eksik ne fazla...(Hele bunu bir karşıcinsimize söylüyorsak! Bundan daha yoğun duygu mu var?..).

- Oysa doğal olan eleştiridir! Bir resim sergisinde bir resme şu kadar bakar, dalar gidersin, bir diğerinden transit geçersin! Dikkat, söz yok burada, göz var! Bir mağazaya girersin şu kadar gömleğe bakarsın ama şunu alır çıkarsın! Söz yok! İtiraz söz girince, değil mi? Neden peki?..

- Söze gerek yok, sössüz dahi olsa her türlü seçimimiz eleştiridir, eleştirimizdir! Üstelik her seçimimizle de binlerce değişik alternatifin duygu dünyaları dahil bütün dünyalarını deler geçeriz, bilerek veya bilmeyerek!..

- Her şiir eleştirisi bir maske indirmektir yere. Her dize bir maskedir çünkü ve her dizesi yere indirilen her şair ölür mutluluktan! Hem şiir, hem şair, hem eleştiren ve hem de okuyucu aşar kendisini bu süreçte...

- Duygular en net eleştirmenlerdir! Neden gönül kırkına bakar da birine aşık olur? Gönül gözünü yeryüzüne indirmek çabasındaki şairin yardımcısıdır her türlü eleştiri; ister sessizce yaşansın içimizde, isterse seslensin dillerde. Hiç kimse en sert sözleri ile bile yıkamaz gönülden gelen ''Seni seviyorum!''u...

- ...yaşamın kendisini bu kadar güzel aktarabiliyorsa söz, aktaramayanlara eleştiri dilini neden kapatıp da kurulu düzeni devam ettirelim?..

- Tartıştığımız konudaki en can alıcı soru da şudur: ''Hoop kardeşim, senin ne haddine eleştiri!'' diyorsak, hangi mantıkla sanatımızın onlara ulaşabildiğini (kendisini anlatabildiğini) söyleyebiliriz?..


''...Her şiir, okuyucusuyla kendisi arasında çok özel bir ilişki kurar, yani herhangi bir şiirden, herhangi bir okuyucunun neyi anlayacağı, neyi sezeceği, neyi hissedeceği ve neyi yaşayacağını ne şiirin kendisi, ne şiirin yazarı, ne de şiirin eleştirmeni bilebilir. Bu son derece hassas, ince tınıları ve derinliği olan çok farklı bir ilişkidir. Bu anlamda ne okuyucu şiirin kendine hangi duyguyu-hissedişi-sezgiyi yaşaması gerektiğini bir başkasının düşüncelerinden öğrenmek ister, ne de şiir hangi duyguyu-hissedişi-sezgiyi anlattığını 1. şahsa 2.şahsın düşünceleriyle anlatmak ister. Kısaca, herhangi bir şiirden her okuyucunun YÜKLENECEĞİ ENERJİ birbiriyle farklılıklar gösterecektir. Bu farklılıkların tartışılması da renklerin tartışılmasına benzer. Kırmızı mı ? Mavi mi ?..'' diyorsunuz...

Kısacası şiir ile okuyucusu sevişir ve biz de bunu hem rontgenleyip ve hem de sağda solda dedikodusunu yapmayalım Yani hem böyle bir farklılığı biz de alıp bir başka farklılık alanlarına çekersek ve hem de çarşaf renkleri ile uğraşmayı eklersek fena ayıp ederiz Çünkü şairin sevişme tekniklerinin ve özünden verdiklerinin okuyucuya ne anlattığını, neyi sezdirdiğini, hissettirdiğini, yaşattırdığını ne o süreç, ne şair ve ne de eleştiren bilebilir İyi hoş da eleştirmenin de bir okuyucu, yani şiirle sevişen, olduğunu neden es geçiyorsunuz? Kimi sevişen çok mutlu olduğunu, haz duyduğunu söylemez de kimisi söyler. Kimisi canım yandı demez de kimisi der! Yanılgım nerede?..


ÖRNEĞİN;BU ÜLKEDE ŞİMDİYE DEĞİN SAĞ-DÜNYA GÖRÜŞÜNE SAHİP OLANLAR SOL-DÜNYA GÖRÜŞÜNE SAHİP OLANLARI OLUMSUZLAYIP,ÇOKÇA BİR KİTLEYİ, O DOYUMSUZ ŞİİR VE MÜZİK ESERLERİNİ "YAŞAMASINA" ENGEL OLDULAR...Kİ AĞA-BABALARI Bİ GÜN NAZIMDAN ŞİİR OKUYUNCAYA KADAR...VEYA TERSİ OLDU..SOLCU-ELEŞTİRMENLER DE "SAĞCI" BİLDİKLERİNİ "OLUMSUZLAYIP" YİNE ÇOKÇA BİR KİTLEYLE BAĞLARINI KOPARDILAR...CEMİL MERİÇ SOLCULARIN "GAZABINDAN" YENİ KURTULDU-NECİP FAZILIN "GÜÇLÜ" ŞİİRLERİ VAR....

iŞTE BÖYLESİ "TEHLİKELİ" BOYUTLARA YOL AÇIYOR,SANATSAL SÜREÇLERDEKİ "KURUMLAŞMALAR"...

Bilim,din,mantık v.s alanlarda "OTORİTELER" olabilir ve bunların ELEŞTİRİ hakkı ve yetkisi vardır...

ESTETİK alanda da "otoriteler" söz-yargı koyma hakkına sahip kimseler vardır derseniz,bu alana en büyük "kötülüğü" yapmış olursunuz...

Ayrıca şiir ANLAŞILMAZ,Sayın Şair ...Şiirsel olan bir metni okuduğunuzda ben bu metni ANLADIM diyemezsiniz,derseniz kavram kargaşasına yol açarsınız...

Bir resme baktığınızda onu ANLAMAZSINIZ...Anlamak kaygısıyla resme bakan gözde estetik duyarlılık henüz gelişmemiştir...Renklerin-biçimlerin SERSEMLETİCİ-büyüleyici "ritmi" vardır resimde...

Bir EZGİYİ dinlerseniz,ritm(İn)e kaptırırsınız o SÜREYİ-YAŞARSINIZ...onu ANLAMAZSINIZ...

ESTETİK denilen alan AŞKIN alandır,ve bu alanda ortaya konan ESERLERİN amacı,bir-şeyleri anlatmak değil YAŞATMAKTIR...Esinlendirmektir...



Bir sanat eserini "sezgisel" süreçlerimizi devreye sokarak,ona "nüfuz" etmeye çalışırız...Ve estetik/sanat alanında olduğumuzda O ANDA aklımızı kullanmayız...Bu sabah okula giderken,gün doğumunun oluşturduğu o "muhteşem" renklerin büyüleyici GÜZELLİĞİNİ yaşadım...Üstelik kulagımda da doyumsuz ezgilerin tınısı vardı...Şimdi o anda bende oluşan YAŞAM-İÇERİKLERİNİ size nasıl bildireceğim...Sanırım bunların AKIL-MANTIK V.B unsurlara dayandırılarak İLETİLEMEYECEĞİNİ siz de kabul edersiniz...Bu durumda benim oturup,ŞİİRLENMEM veya TINILANMAM veya RENKLENMEM gerekiyor...İşte sanat eseri bu noktada DOĞUYOR...Peki bu doğduğu noktadan aldığımızda,hangi ELEŞTİRİ gücü bana,o içerikleri anlatır,veya sanat eseri üzerine yazılan eleştirel metinler DIŞ-FİZİKİ unsurlar ötesinde bana ne anlata-bilir...Bunu DENEMEYE çalışanlar HADDİNİ aşmış olmuyor mu?

Hani deriz ya,bir dilde yazılan bir şiir OLDUĞU gibi BAŞKA bir dile aktarılamaz...Aynı şekilde,kültürel-anlamsal farklılıkların ötesinde,bu alanda,hem tüketici hem üretici açısından,tamamen ÖZNELLİK-ÖZGÜNLÜK vardır...

Duygular-estetik bağlamıyla-eleştiri yapmaz,SADECE yaşar...Eleştiri şaire zarar vermiyor,veremez DE,şiire ve onu tüketmeye hazırlanana zarar veriyor...Estetik alanada,eleştirel düşünceyi OLUMLADIĞINIZ anda bu alanda KURUMLAŞMANIN DA önünü açmış oluyorsunuz...bu kurumlaşma da dönüp,sanat eserlerini "vurmaya" başlıyor...O alana dair şablon tutum ve tavırların oluşumuna neden oluyor...
Bilir misiniz yengeç sepetine hiç kapak gerekmez der C.Allen bir yengeç yukarı doğru tırmanaya başlarsa ikinci yengeç mutlaka onu tutar ve hep aşağı çeker ben hep benzetirim insanları öyle uzun yolumuz var ki daha okyanusda bir damla olmak adına gecemi gündüzüme kattığım ve bakın saat sabah 5.04 ben hâlâ okuyor ve yazıyorum umarım dilerim ve en büyük duamdır bir damla olacağım edebiyat deryasında ....
Her zaman bilirim ki değerli şair Hatayı kabullenmek bir uygarlık ölçütüdür varsa eğer teşekkürler ediyorum yazdıklarınıza Yasemince baktım değerlendirmelerinize ki size her ne kadar hiç katılmasamda ayrıca tarzım ve tavrım adına her hangi bir polemik oluşmasını önlemek için cevap yazarsanız size ilk ve son yazımdır bilmenizi istiyorum kıymetli neştercim bir kusurum varsa yine de affola

İÇTEN SAYGILARIMLA...