Sen İncindin Ben Yok Oldum
Sen İncindin Ben Tümden Yok Oldum
Coştukça çoğaldı yüreğim bend vuramadım, Özü ateş olan aşk, kalbimi kavurdu. Göze perde indi, kulaklara kurşun, Masumluğumu yitirdim, gözlerinde kayboldum. Kalbimi kalbinin yanına yasladım, Sessizliğin sesini dinledim, için için ağladım. Yüreğimin ateşiyle başbaşa kaldım, Ölmeye niyetlendim gene başaramadım. Sen incindin ben tümden yok oldum, Sen örselendin, bense çöktüm. Ben sussam, sen sussan unutamazsın, Mahşere kadar bu aşkı söküp atamazsın. Mahzun bir kalpten kopan kıvılcımla, Bir yangın yerine döndü bu yürek, Acı kadar canıma geçti ki bir an, Yürek yandı beden kavruldu. Yıldızlar uzanırken ayaklarımın dibine, Bedenlerimiz sessizce sevişti gölgelerde. Nefeslerimiz birbirine karıştı, Bitimsiz bir aşkın anını yaşadık... Fatma AVCI 05.05.2010 |