SEN...
Sen, Erzurum dağlarının ince karı,
Eriyip coşturdun gönlümdeki pınarı. Sen, soğuk dağların poyraz rüzgârı, İçime estin, kırıldı gülümün harı. Sen, karlı dağların kardelen çiçeği, Büyük bir aşkla seversin o güneşi. Sen, dağlardan esen güzel hava, İçimdeki hazanı çevirirsin bahara. Sen, yüce dağların yayla havası, Gir içime de gönlüme ver ilacı. Sen, karlardan sonra yeşeren kır çiçeği, Baharın kokusuyla temizlersin içimi. Sen, bin bir umutla doğan kış güneşi, Erittin gönlümdeki o soğuk hasreti. Sen, ovalara düşen yağmur katresi, Toprağın bereketi, baharın gözdesi… Sen, dağların bağrından çıkan coşkun ırmak, Gel dökül gönlüme, coşkunu, aşkını bırak |