HARMAN YERİ
Rüzgarı herdem kaim yüzünün
Saçlarının her savruluşunda Bozkırdan alacağını almış Buğday taneleri kalır dipdiri Yürür memelerine serin. Samanyolunda ışığı depreşir Yitik bir gezegenin Perdesi açılır pencerenin Bir güzel yüzünü sunar Narlar kızarıverir Tepesinde ağaçların İşlemeli hançer sonbahar Zamanın kalbinde, sızlar Sararmış yaprakların teninde Aile içi bir cinayetin Dolaylı faili fısıldanır Baltası düşmüş kabil Gorgon yeryüzünde Çekilir göğe alelacele Bozkıra yağmur düşer Yüzün diner, alnına pırlar Uğur böceği, öper serin. |