Tek Yön
Yorgun bir u dönüşünün en Azrail noktasında
haddim olmayarak, kendi cümlelerimin yüklemliğine soyunduğum bir sırada, yüklenirken bileklerime görmeyecektim seni en az görmediğin kadar, senin beni. Şimdi arkamda, bir teneffüs sırasında unutulmuş yarı çiğnenip sıranın altına terk edilen hayatımdan başka bir de pişmanlık bıraktım günlüğümün en mahrem satırında. |