sızı
Bir yarayım
kanıyorum ince ve ılık ve bir sızı zamandan eski kafamın içinde, yüreğimde belki parmak uçlarımda, tenimde hiç bitmeyecek gibi bir sızı, bende ama benden önce yorgun ve kimsesiz Kalabalıkları görüyorum insan yığınları yüzleri avuçlarımda daha ben ne olduğunu anlayamadan solup giden o yüzler bir bahçedeki çiçekler gibi farklı renkte hepsi fakat hep aynı koku aynı soluş ve hep aynı son soluk toprağa merhaba demeden önceki. Peki ya o sızı en derindeki hepimizde o da aynı mı? Hepimiz bir yarayız sanki kanıyoruz birbirimize ince ve ılık. |