BENİ
Kendimi benzettim kuru yaprağa
Savurdukça savuruyor yel beni Bir gün gelir beden girer toprağa Hatırlar mı hiç anar mı el beni Gönlüm alışmadı sevgiye hazza Seni seven varsa çekilmez naza Âşıklar mızrabı vurunca saza Ağlatır sızlatır dertli tel beni Başım bir dağ ise gözlerim pınar Aşkın acısıyla durmayıp kanar Ciğer her dem kandır daima yanar Ayaklar altında etti kül beni Altınay’ı bağladılar bir bağa Minnet duydum ağaçtaki yaprağa Bulut ağlar yağmur yağar toprağa Sürükledi derelere sel beni Mustafa Altınay |