Adın sıra ağlaşıyor ardın sıra kalmış sensizlik!
Gözü bağlı turnaların hasretinde,
Sensiz aldığım nefeslerden sıkılarak,
Sesimin gülüne hasretliğinde,
Uykusuzluğun çiğ düşmüş baharlarındayım.
Seni düşünüp,sensizliğe ağlıyorum.

Özlemine göz değmiş sensizliğin kokusunda,
Hüzünlü şarkılar gibi göğü ağlatmaktayım.
Kolumu kanadımı kıran hüznümün peşi sıra,
Karanfil kokan hayal sokaklarımda seni arıyorum.
Seninle gül dikiyorum elimin değdiği her yerde.
Daha bir seviyorum yaşamayı,
Seni düşünüp,sensizliğe ağlıyorum.

Yazın uzun gecelerinde kalan şen saatler gibi,
Muhabbet etmek istiyorum sıkıldığım hayattan.
Seninle bulutlara dokunup,seninle şiirler yazıp,
Ayak basmak istiyorum gözlerinle dünyaya.
Hasret rüzgarlarını salıp toprak toprak,
Ne kadar da yakında olsam ve bir o kadar uzak,
Yalnız seni düşünüp,sensizliğe yanıyorum.

Gene de beklediğini bilip ellerinin,
Uzakta da olsan ve gözleri dolsa da benim gibi birinin,
Senin ışığınla gülüveriyor gözlerim.
Yeni baştan ve yeni baştan her gün doğarken,
Her nefesimle sevgini büyütüp,
Seni düşünüp,sana geliyorum sevgilim.