ON DÖRT ASIR
Cehennem ateşiyle yanıyordu dünyamız
Sanki kıyamet gibi kaçışırken birinden Hep kabus görüyordum korkuluydu rüyamız Canını istiyordu sırtlanların elinden Katil, zina hırsızlık at başı gidiyordu İnsan boynunda halka şeytanlar güdüyordu Yeni doğan tazeler kızlar gömülüyordu İnsanlık inliyordu sırtlanların elinden Yılmıştı umutlar, kötülük kaynıyordu Garip kimsesizlerle güçlüler oynuyordu İmdat imdat diyerek zayıflar ağlıyordu Alacak kimse yoktu sırtlanların elinden Feryatlar yükselince yedi kat olan arşa Rabbim merhamet etti insanlara ve taşa Habip’ini gönderdi düşülünce telaşa İnsanlığı kurtardı sırtlanların elinden Nura büründü dünya yürekler aydınlandı Küfrü terk eden kullar Hakkın nuruna kandı Ey sevgili mesajın bütün alemde yandı Böylece halas olduk sırtlanların elinden Nur içinde yürüdü asırlarca bu alem Yedi kat semalardan getirdiğin o selam Bize huzur getirdi seninle gelen kelam Ey sevgili kurtardın sırtlanların elinden Mustafa Göktekin |