Tersanede...
az önce bir çocuk
bütün kaldırımlara yüzünü düşürdü ama kimseler görmedi üstelik güneş az da olsa göz kırpmaktaydı daha... ki öncesinde kapı iki kez üst üste çalındı üç adam üst başları kir pas içinde içlerinden birini tanıyordum evet tersaneden arkadaşı olurdu babamın eğilip birşeyler fısıldadı sonra kulağına annemin sonrası kıyamet bir kadın saçlarını yoluyordu hiç durmadan iki çocuk küçücük bir salonda birisi henüz üçünde diğeri yedisinde... az önce kocaman bir aile her şeyini yitirdi, ama kimseler görmedi sokaklar kör ve sağır... bir çocuk yeni oyuncaklarıyla oyalanırken bir diğeri babasının yolunu gözlüyordu bir akşam üstü çünkü her iş dönüşü mutlak cebinde en sevdiği çikolatalardan bulundururdu... ( Sizin hiç babanız öldü mü ? benim bir kere öldü kör oldum... ) Cemal Süreya . |
Duyralı yüreği canı gönülden kutluyorum
Saygımdasınız