Toprak zemin
Ahşap tavan
Salaş odada hırpani adam
Kırık şişeler
Şişelerde güneşin raksı
Raks içinde karıncalar
Dağınık yatak
Duvardaki saat
Hırçın dalgalar gibi sakinliği bekliyordu

Küflü perdeler arasında kirli bir beden
Ağ atıyordu yitirdiği bahara
Akissiz bir aynaydı boşluk
Tuttuğu yok
Tutacağı yok,
Serçeleşen yüreği
Bir de saat
Sessizliğe çimdik atıyordu

Yalnızlığın kekre kokusu sinmişti her tarafa
Nefesi nefesine yaren
Çarşaf dokunduğu tendi.
Bir zamanlar şaha kalkmış kibirli göğsü
Yaralı bir at misali namluyu gözlüyordu
Karıncalar siperde
Son kurşunu bekliyordu

Toprak zemin
Ahşap tavan
Kırık şişeler
Şişelerde güneşin son raksı
Raks içinde sevdikleri
Her bir yerine dokunuyordu

Suskundu
Salaş oda
Dağınık yatak
Kanlı cam kırıkları
Birazdan duvardaki saatte susacaktı

“Heyhat” diyecekti kıpramayan dudaklar
“Heyamola” diyecekti karıncalar