YANILSAMALARmevsimin,yere göğe sığılmayan günleridir uykusuz geceler birbirini kovalar sadece, ne aranan kendini bilir ne arayan itiraf eder bunu kendine alışılmamış isimlerdir, aynı yastıkta uyuna kalan her yeni kişide bulunmayan, aranan kaybedilendir her gün bir başkasına inat unutulamayan bir gece koparak karanlıklardan fısıldayarak adımı uylaklar gibi ansızın girmiştin dost sohbetlerine bir ceylan ürkekliği ile kar çiçeği masumiyetinde hazandı, yapraklar savruluyordu sütten kesilmiş bir çocuk kadar yalnızdı her akşam şen kahkahalarımızla yankılanan caddeler geldiğin gibi... usulca...çekip gittiğinde... |
ne aranan kendini bilir
ne arayan itiraf eder bunu kendine ..... buaraya takıldım bir de, arayan derken kendini arayanı mı kastettiniz?
hazandı,
yapraklar savruluyordu
sütten kesilmiş bir çocuk kadar yalnızdı
her akşam şen kahkahalarımızla yankılanan caddeler
geldiğin gibi...
usulca...çekip gittiğinde... ... önce kalan terkedermiş , giden de o zaman gidermiş