USTA
Mapus damlarının
Buz sarkmış çatılarının altında Gri, nemli taş duvarlarının içinde Sürgün yemiş yüreğinin Memleket hasreti ile Kavrulduğu O demlerde Bal rengi ela gözlerdeki Yeşil hareleri düşünüpte Uyumadınız mı...? O karanlık, paslı Küf kokulu labirentlerde Siyatik ağrıları Kol gezerken vücudunda O’nun memleket kadar Güzel ve aydınlık Yüzünü düşünüpte Kurtulmadınız mı Ağrılarınızdan. USTA Katran karası gecelerde Sığındığın limandı aşk Özlemler ki asumana ulaştığında Dert ortağındı,yoldaşındı Kalbinin kızıl saçlı bacısı USTA ’’Kara bir bulut gibi dağılır hatıram rüzgârda en fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı’’ Diyorsun Yokluğunda Bir buz dağına dönüşen Güneşi kara doğan O kadınlar ki Bilir misiniz Neler yaşa/ma/dılar. ŞİMAL34 21/02/2011 |