GİDİYORUM
Şimdi hıncımı anlatıyorum
karanlık kör sokakların varoşlarına İçim sen kokuyor, nefesim sen… Ardımda kayıpların senfonisi söylenir, Çığlıklarına nefesim karışır durmadan Nefesim karışır hayallerine… Üstü örtü günahkâr sofraların mezesinde, Durmadan şarkım söylenir karışarak benliğine… Zamanın ardılında bıraktım gülüşlerini, Hüzünleri kuşandım yıllar boyunca, Sen dolu umutlarımı yarım bıraktım Gi/di/yo/rum sen/s/sizliğe… Artık bulabilir miyim gözlerini Asılmış çarmıhların girdabında, Delicesine sarılabilir miyim efsuni duruşlu bakışlarına? Sevebilir miyim kimsesizliğini? Keşkelere mahkûm kalarak sevebilir miyim? Gözlerinin hüznünde gecelere dalabilir miyim? Delicesine bir uykuya yatarken, Susturabilir miyim içimdeki vicdanı? Ardılında senli/sensiz sesler gelir artarak… Şimdi kollarındayım ağır hüzünlerin, Gecikmiş bir mutluluk heyecanıyla yaşıyorum Sürüklenip dururken sen/sizlik deryasında Kasıp kavurur durur beni durmadan acılar… |