ŞEHİR VE SEN
Bu gün seni yaşadım
İki nefes buldum sende aşka dair. Ölümsüzlük iksiri senin torağında buse olup kondu yanağıma. Seninle meydan okudum randevu verdiğim sıcak ölümlere. Yalnız sen değilsin sevdiğim bir sen değilsin sevilesi. Unutmadım Munzur’u ovaya davetini unutmadım ey şehir ve sen de unutma seni onunla sevdim. Sırtını dayamadığın Munzur’da olanca kırlığıyla keşiş şakaklarında onu gördüğümdendir. Sende hayatı buluşum tozlu kalemimi kabzalayışım ölümsüz bir öpücüğe kayıtsızca bağlanışım senlik değildir. Unutmadım ey virane şehir sen de bütün umursamazlığına tüm unutkanlığına rağmen unutma seni onunla sevdim. Aydın Yılmaz |
Saygılarımla