Acıların hayatımızdan biran önce çıkıp gitmesi dileğiyle, iki kişilik bir şiir yazdım. Sana ve bana.

Kırmızı bir pazartesi başlar
Okula gitmek istemediğim ama kanımın kaynadığı ilkokul günlerini anımsatan…
Ayağımı sürte sürte gittiğim,
İnsanların arasına zorla itildiğim günleri
***
Sarı bir Salı sabahında özlemlerim
Tıpkı senin gidişinin ardındaki günler gibi
Çaresiz bir bekleyişin
Sarı bir sabrın tükenişi,
Oysa sonunun gelmeyeceğini bildiğim
***
Mor bir Çarşamba başlardı
Uzun uzun düşündüğüm
Hem seni hem zamanı;
İkinizde ne çabuk geçtiniz
***
Türkuaz bir Perşembe soğuğudur;
Sana olan sevgim
Balıklar gibi ayrı bir dünyadayız senle,
Ölmemek için birbirimizden kopmadan
Ilık bir süzülüştü bizim için “aşk”
“Açık solungaçlarımızla
Emdiğimiz zehri unuturuz”
***
Yeşil bir Cuma
Ertesi günün getireceği rahatlığı umarak
Dallar yeşil, dağlar yeşil
Deniz bile yeşerir
Sanki sadece Cuma’ya yaz gelmiş gibi
İki çocuk düşünürüm
İnce yollar boyunca koşan
Onlar biziz;
Bizler o günahsız günleriz
***
Cumartesi kahverengiye bürünür
Ciddiye bürünür hayat,
Artık büyümüşüz
Hayallar yasaklıdır,
Rüyalar sansürlü
“Bize ne olduğumuzu anlatır”
Ciddi bir diktatör gibi “eğil” der, eğiliriz mecburen
***
Külrengi bir Pazar olur
Onu hiç sevmem
Sanki her şeyin sebebi o
“Bizi ayırmak istiyor gibi birbirimizden”