AĞLAYA AĞLAYAAĞLAYA AĞLAYA Beni terk ettiğin gün, Bakmalıydın gözlerime, Ağlamaktan şişerek, Kan çanağı olmuştu. Senin yokluğunda yar, Göremedim nev bahar. Günler haftalar deçti, Hep ağlaya ağlaya... Gün geçtikçe yokluğun, Kör bir hançer misali, Saplandı yüreğimin, Çok derin yerlerine. İşte kalbim kanıyor, Yürek içten yanıyor, Aylar ve yıllar geçti, Hep ağlaya ağlaya... Şimdi belki dünyanın, En mutlu insanıyım, Bak işte ömür bitti, Hep ağlaya ağlaya.. Selamettin PULAT 19.12.1974 Arifiye / SAKARYA |
ŞİİR GÜZELDİ KUTLUYORUM YÜREK SESİNİZİ SAYGILARIMLA