&& NEFRETLERİN ŞAİRİ &&Ben, nefretlerin şairiyim: Sevgiyi öğretmediniz ki hiç! Sevmeyi bilmediniz ki, adam gibi, Siz verdiniz hasreti, Ben onunla suladım nefreti! Ben öfkelerin şairiyim: Doğrulukları öğretmediniz ki bana! Yalanları doldurdunuz duygularıma, Sahtelikler doldurdunuz dünyama! İşte ben, o yalanlarla, Besledim öfkemi, size karsı! Ben, hiddetlerin şairiyim: Affetmeyi aşılamadınız ki bana! Kin doldurdunuz damarlarıma! Kan doldurdunuz avuçlarıma! İşte ben o kanla, o kinle; Büyüttüm, hiddetimi sizlere karşı! Artık ben, sizden biriyim, Ben, sizlerin şairiyim! Kanımda öfke,canımda nefret, Damarında hiddet akan! Düştüğü yeri yakan, Yıllar boyu ağlatan, Nefretlerin şairiyim... Nevzat ÖNOĞLU |
kötü sevdalının gözleri indi ruhunun kapılarına
sevgiyi kıt veren kendine alim anne babaydı senin ocagında oturan
yada
öfke nefret tohumlarıyka ruhunda boy veren evletlat saltanat sürdü senin sarayında
onlardan ne farkın kalır
ne artın olurki insanlık sevgi adına
bende sizdenim
var olan sevgiyi öfkeme peşkeş çekerim dedikten sonra
diyorum ben kendi adıma
kişi verilenle degil verdigiyle seçkin tekil ve özeldir
kendi yininir kuşanır tüm kavramları
saygılar