Yeter Gönül
Yeter gönül yeter, yoruldum artık
Sendeki bu heves, geçmedi gitti Barışmam seninle, ebedi küsüm Vuslat gülü dedin,açmadı gitti Yaprakta sen vardın, dalda sen vardın Çiçeğin özünde, balda sen vardın Yeşilde,sarıda, alda sen vardın Yüzün gülücükler saçmadı gitti. Yıllar yılı bekle, bekle öldüm ben Kim der neşelendi, kim der güldüm ben Özlem yaşlarıyla, dolan göldüm ben Yar gelip bir damla, içmedi gitti Kapanmayan azgın, yaralarım var Az dokunsan hemen, yeniden kanar Her nefes almamda, sanki köz yanar Dumanı başımdan uçmadı gitti Bekle dedin bana, ben de bekledim Dikeni bağrımda, gül belekledim Her dünün üstüne bir gün ekledim Ne ettimse dertler, kaçmadı gitti Yüreğim dayanmaz, yeter demiştim Sevda közü sönmez, tüter demiştim Bu acı bambaşka, beter demiştim Şu çileme süre biçmedi gitti |
Ömür perdesi ne çabuk bitti
Güllerim açmadan solupta gitti
Dedim insaf et, yetsiyse yetti
Çok beklersin dedi gülüpte geçti...
Gönül telden tele sazın çalarken
Ah edip inleyip, gezer dururken
Sevgiyi dermeye gücü yeterken
Haydi bismillah demeden gitti...
Şiirinizden duygulanarak düşen üçbeş acizane cümle bizden... Yüreğiniz her daim yemyeşil kalsın. ümit ettikleriniz hayırla gellip yerleşsin gönül hanenize....