BEN HEP YALNIZ ÜŞÜDÜM...Ben hep yalnızdım, Şehrin kalabalık caddelerinde bile... Çok yabancıydım yıllarımı verdiğim şehrime Bir o kadar da ıssızdım... Ben hep yalnız üşüdüm Ve yalnız kıvrılıp yattım buz kesmiş yorganımın altında... İsmini dahi bilmediğim Filizlenmeden ölen ve adı konmamış aşklarımın düşünceleriyle uykusuz saatlerin akşamlarından sabahlara hep yalnız uyandım... Yalnız ıslandım yağan yağmurda, Lapa lapa yağan kar altında Yalnız kavruldum sahillerin Çöl sıcaklığındaki kumsallarında... Doğmuyor güneş, Nefesini vermiyor bana Çözülemiyor buz kesmiş yüreğim Ve ben hep yalnız donuyor, Yalnız üşüyor, Ve yalnız eriyorum... Bir el uzatıver bana İsmini bilmediğim Meçhul sevdalarımın kadını Ya uzat ellerini ıssızlığıma bir son ver Ya da bırak yalnız atan bu yürek Susuversin... Kazım DOĞAN 29.Ocak 2011 Kazım Doğan |