yakışan acı
yoran
sana dair bilinmezlerden sıyrılmak istiyor artık ve sarılmak ütopyalara olasılığı miller uzak umudun mavi bohçasındaki… ürkütüyor koymak adını yiter anlamı kaygısından haykırmak isterken gezegenlere seni yık diyor şeytan kara tabu duvarları kır kilidi solundan prangaladığın… uçursun yeli azadın yedi kat arşa en kamaştıran ışığı saçsın gün vurduğunda derine en güzel maviyi… varmış be usta resmi mutluluğun… bitmeyen bir sevda acısı bile yakışan ve üşümüyor artık demirlendiği limanda yürek… |
demirlendiği limanda yürek
Dağın tebepisen çıkarsan üşürsün tabii....
Güzeldi teşekkürler