Ölümü Sevdirdin
derde soktun benim dertsiz başımı
zehir ettin tatlı olan aşımı duymadın ey zalim sen feryadımı kadere küstürdün seni vefasız mutluluğu bana çok gördün neden sen anlamas sın sen. aşktan sevgiden düşmanım oldun bundan sonra sen canım dan bezdirdin seni vefasız heba oldu yıllar beklerken seni yokluğun da yazdım taşa ismini görmek istemedim yırt tım resmini yaşarken öldürdün seni vefasız ömrüm de ömürü gülü soldurdun zerkettin zehrini kanım dondurdun bakmadın ardına saçım yoldurdun sevgimi bitirdin seni vefasız umudum kalmadı mahsun yorgunum aşk elinden bitap hemde sürgünüm canım diyordun ya şimdi vurgunum ölümü sevdirdin seni vefasız |
Sana ben sevgiyi, saygıyı duydum
Elinin tersiyle ittin vefasız
Gönlümün en özel yerine koydum
Bilmedin kıymeti, gittin vefasız
Dualar etmiştim doğduğun güne
Gayrı çekilmiyor verdiğin çile
Bir veda etmedin giderken bile
Beni kaprislere sattın vefasız
Vicdan yokmuş sende,merhametin yok
Şeytanlığa açsın,dürüstlüğe tok
Battı yüreğime zehirli bir ok
Acımadan bana attın vefasız
Kibirlisin alçak dağı yarattın
Mutsuz ettin günü güne arattın
Güneşimdin sen Dünya’mı kararttın
Gün akşam olmadan battın vefasız
Kadir kıymetimi bilmeyen insan
Söyledim yetmedi kâr etmez lisan
Kendini bulunmaz Hint kumaşı san
Benim için sen de, bittin vefasız
Bu beden sayısız dertleri gördü
Yaradanım büyük, sabrını verdi
Sana verdim artık, tasayı derdi
Kadir kıymet bilmez...! Yettin vefasız
(16-Mart-2011-Ankara)
Mehmet Kındap
Vefalı insanlarla karşılaşması dileklerimle.Saniye kardeşimin güzel şiirini kutluyorum.Selamlar saygılar