Sana Bahar Yakışır

Yüreğinde yağmur devinir gözleri bulut çobanı
Bebe sırtına kundaklı, ırgat, bel vermez hayat.

Kazmaların sapından tutarken kepirana, ‘efil efil eden’
Karacoğlan ezgileri damıttı sinek çatlatan sıcağında
İki kundak arası, avazı gibi yanık gitti gölgelikten
Bilemedi, ağa kapısında kaç bahar yaşadığını..?

Deprem tepti imge aynam, anam olan evi
Ağzı açıkmış toprağın, ay vurdu hüznüme
Yüzümü yüreğine seren, gözleri iki nergis çiçeği
Bir öpümlük yaşayan türkü anamı bana verin
O içime düşen seyhan damlası.

Tadını yüreğimde taşıdığım, duvardaki fotoğraf
İç tellerime su veren düşlerimin öpücüğü, ne zaman
Hayatın çapraz ateşinde günüm morarsa, omuz arasam
Koşarım toprak olmuş ana kucağına..!

Rüyalarıma süzülsen ay vakti, iç gölüme
Damlasan, bir göz edimlik bakışsak
Sesin sesime değer, bezenirim; bir sağnak dua
Mırıldanır, şiir basarım yüreğime.

Gülümsemesi yüzüne yakışan toprak yüzlü
Ölmekten, cennet ikliminden yağmurlu günlerle gelsen! ! ..
Koşarım kuş cıvıltısı sesimle
Kara şalvarlı, nurhaleli sıcak ana kucağına..!

İç denizi elvan elvan ana / vatan
İnsanlığın solmaz gülü, evladiyelik
Ebem kuşağı giyitli, gökyeleli
Mor güngülü gülüşlü ana / dolu
Sana bahar yakışır! ..

Ali Akdemir
26. 02. 2007