Pırpırım
Pırpırım, her gün yükselip
Yeşilin bağrından Mavinin koynuna zıplardı Yüreğinde sonsuz bir dünya Ruhunda ise insansız özgürlükler barınırdı Hep yükselirdi Neşeli sesi ile yükseldikçe Şenlendirirdi çatısı pamuktan evi Yine günlerden bir gün Ağzında bir gıdımlık öğünle umuda yol alırken Parmaklı adımlar takılıverdi peşine Kaçtıkça kovalandı Umudunun kanadından vurulunca düştü Oysa pırpırım mini minnacık bir kuştu Nurcan Talay |
Neylersiniz ki; doğanın kanunu böyle.
Şiir ve sunum güzeldi. Tebrikler.