Hayat hatırası bir roman gibi
duruyor başucumda OKUYORUM
iyiler melek ve su gibi berrak
kötüler etrafımda KORKUYORUM




neyim var ki benim karanlıklarda
hasreti aradım çalılıklarda
bir yanım olmaz diye çığlıklarda
öbür yanı beyhude BURKUYORUM




yalnızlık çamura sapladı beni
kuytu bir geceye topladı beni
yokluklar devasa kapladı beni
varlığım hep minnacık ÜRKÜYORUM





ne gölgede ne de esen yeldeyim
bir vuslatın dokunduğu teldeyim
çölde serap görmüş yanar haldeyim
ciğerim kutuplarda ÜŞÜYORUM




hayat mı çok uzun ölüm mu erken
ardımda ne kaldı sessiz giderken
yakamoz mehtap ve serenat derken
karanlık bir kuyuya DÜŞÜYORUM




bir baktım hiçbirşey kalmamış elde
mutluluk resimde sevgiler dilde
bu kadar sancıyı çektiğim halde
şaşıyorum ve hala YAŞIYORUM



MUSTAFA KUTLU 27.01.2011