Yar…
Hangi sabahın
Farkındaydım, ayarsızdım
Sanki sinemde çöreklenmiş
Derd-i gamın hülyasındaydım,
Yılgın ve manasızdım
Hangi koşturmanın galasındaydım,
Ruhumun figanını dinlerken
Sessizce niyazdaydım
Farkı fark ettiren tesirin
ve esinin inşirahı için gönlümün
Şadında Araf taydım ve yalnızdım

Ne zaman ki
Ruhum hıçkırıklarıma şahit olsa
O an umutlarım nüveleşerek
Gün yüzüne hasreti
Ellerini açarak sahibine anlatsa
İçim içime sığmasa,
Kalbi yanıklığım aşikârsa,
Niyetim bilmem ki hangi cenahta
Nefsim tezkiye ve terbiyeye
İhtiyaçlı olunca, mahcubiyetim
Çıkıyor her vakit karşıma

Çok mu?
Duygusalım, aklı
Selimliği kime bırakırım
Tahkike erişmeyen
Akideyi ne yaparım, şayet
Bir hukukum var ise
Elbette ki sahip çıkarım
Mazi sayfalarında gizlenen
İbreti anarım, tarihinden habersiz
Bir nesli şimdi nasıl anlarım
Yine sukut etmek istiyorum,
Uzletin bağrında esen sedayı
İşitiyorum, aşk için ne yapıyorum

Vakit
Nakittir derler lakin
Akıl ilim içindir bilmezler
Bir kelamı teneffüs ederken
Sadır olacağı
Tesiri dert edinmezler,
Konuşmak için söylerler
Ne derleri öncelerler,
Kalbin sahibi ne söylüyor
Hiç merak etmezler,
Taklit etmeyi becerirler
Sonra gamın telaşına düşerler,
Muhabbet için didinirler,
Lafazanlık yaptıklarını hissetmezler

Nisa
Bahşedilmiş nidadır,
Şefkattir, manadır
Hasım olmak sanki sünnetullah
İçin vakti zuhurattır, gelin
Kaynana nakaratı fukaralıktır
Bu bakımdan akletmek
Fikrin ve zikrin ilgasında mümkündür
Edebi hiçe saymak ahmaklıktır
Kalp ve ruh insan için vardır,
Yoksa yürekten bir farkı
Kalmamaktadır, aşk ise ilm-i sanattır

Mustafa Cilasun