Annemin İplik Makaraları
Annemin iplik makaralarına sarılı kalmış geçmişe giden ince,uzun yollarda naftalin kokusu
keskinliğindeki iç çekmeler... Düğme düğme nakış nakış mahalle aralarında saklanmış... Masum kalabildiğimiz kadar çocukluğumuz... Çılgın yaşabildiğimiz kadar gençliğimiz... Düşlerimizde kaldığı kadar az değildi... Düşlerimiz de renklerimiz azalırken Ruhumuz paramparça çocukluğumuzun esaretin de takılı kaldı. Dedemin kör kuyulara saldığı karpuz çekirdeğinde saklıydı kocaman mutluluklarımız… Bostanlardaki domatesin kızıllığındaydı anneannemde ki bayram telaşı. Bayram telaşı/gaz ocağındaki tencere ile kapağı arasındaki sabrın tadındaydı Sevinçlerimiz de, azalan hüzünlerimiz de Bir yoksun bir yoksul Şimdi Çam ağacının gölgesinden bakabildiğimiz kadar Görebiliyoruz... Hayatlarımız içinden çıkamayan fıstıkların kozalağında saklanmış Bakabildiğimiz kadar acı/bakabildiğimiz kadar mutluluk. Nurşen Yıldız 29/12/2009 |
Şimdi Çam ağacının gölgesinden bakabildiğimiz kadar
Görebiliyoruz...
belki görüyoruz
belki de
körüz...
Anlayabilene güzel kelam... Tebrikler....