ÖZLEM
Giderken sel olup, akan yaşlarım,
Dinmeden sızlayan ahu zarımdın. Ömrümde başladı şimdi kışlarım, Özleyip, andığım ilk ozanımdın. Hayalin karardı ufkum duvardı. Ateşinin külü sinemde nardı. Yaktı için, için sönmeyen hardı, Gönlümün bahçesi son hazanımdın. Gelirsen aşarız en yüce dağı, Seninle çözülür gönlümün bağı, Olmasın bu yolun başka sapağı, Denmesin hem gezip hem tozanımdın. Varlığın olurdu evime direk. Yokluğun acıydı onmadı yürek. Yetişip atıver sen birkaç kürek, Gömdüğüm çaresiz boş mezarımdın. |