KÜL OLAN
Nasıl da yakıyor dumanı nefesimi
Verdiğinde yaktığı gibi elimi Giydiğimde tutuşturduğu gibi bedenimi Nasıl da sarıyor şimdi dumanı yüreğimi… Tutuşmuşken şimdi bir kibritin sevdasında Savururken alevlerini rüzgar yüzüme Oysa o yüzle O yüzdeki gözlerle bakmıştım sana O yüzdeki dille söylemiştim kelimelerimi duyuşlarına, Küllerine uzanıyor ellerim Ama daha sıcak değil Daha kızıl değil yüzüm Uzanıp dağıttığım saçlarından Daha sıcak değil dokunduğumda sana yandığımdan… Daha kor değil Unutuşundan. kül olan bir tek o değil ki... |