hatıralarda bile yeri yok.. yitik
pişmanlıklara kurban /
ve milyon kere iğfal edilmiş
ve bir cüzzamlıdan uzak durulur gibi
………… sakınılan
Ve öyle uluorta anımsanmayan
Masalsı / şen kahkahalardan değil
Gitgide suskunlaşan / durgunlaşan
Ve tortusuna dar/gın/laşan
-ki tortusu zehir zıkkım-
…………… ha/y/at işte..
Ama.. işte bu hayatın.. !
çaldıklarını s/aymadan..
atına tımarına kaymadan
Aynalara küskün yıllara tutunarak
Ve sadece yutkunarak
..kurulan bir denklemle
Vadesinden önce buruşan gözkapakları..
Yüz ha/l/tlarındaki derin hareler
Yürekte savrulan güz yaprakları
Ve dur durak demeden y/ağan
Saça sakala konuk
Mevsimsiz karlar toplanır
Ve gayri ihtiyari artı bir
“ Offf ulan offf..! ” eklenir
..derken yapılır ömrün matematiği

07/08/2007 // TARSUS

........................................
İnsan ne kadar ömür tüketirse tüketsin.. anlamını yitirmedikçe hayat güzel ve doğal olarak yaşlanmak da iyidir.. Lakin asıl hikaye yaşlanmak değil burda..
Buradaki hikaye, bir insanın zaman içerisinde farkında olmadan kendisine yaban/cı/laşması ve çok sonra, ta ki asıl benliğini bir başkasının gözlerinde gördüğünde bu gerçeğin farkına varmasıdır..
ki o zaman bu farkındalık ne acıdır..!
sözcükler anlamını yitirmiş ve konuşulacak birşey kalmamışsa susmak hangi erdemliliğin ikrarı olur..?