BaşağrısıGeceden kalma uykusuzluğumun sarhoşluğu Yorgun,ellerim ayaklarım,gözlerim sisli Odamın kırık penceresinden silik seslerini duyduğum Karşı kafetaryanın kahkahaları,kemanları Ölmüş denizin kollarına sereserpe uzanmış Kalın sandal katarları Kaçışan insanlar,onları kovalayan martı çığlıkları Ortalıkta yaprak hışırtıları,sonbaharı bekleyen Gece susuyor da neden bilmem susmuyor bu başağrısı? Sigaramın dumanları uçuşurken etrafımda Penceredeki çiçekler solmuş. Ellerimin saçlarımın arasındaki sıcaklığına alışmışım 365 gün benimle dost yaşamasına. Serpil Tuncer |