Sen ve Ben...
Bir kurşun sık hadi yüreğime
Tutuşup gidelim Sen ve ben el ele Soğuk kış geceleri Sensiz tek başına usulca gezerken Hüzün demisi yüklü sanki Aradım seni karşıki dağların eteğinde Dizlerimde kalmadı derman Usulca tutundum kırık bir dala Etrafıma bakarken Hayalini kurdum Güneşin gölgesi tepemde gezerken Dudaklarımdan ismini andım Yıllar öncesine götürdü beni Resmin elimde Hayalini kurup ağlarken Düğümlendi boğazım Yalnızlık bu işte Küskünüm ben kendi kendime Gök yüzü barışmıyor benimle Duyuyorsan sesimi Gecenin karanlığında usulca gel Tenime el vur yanıyor yüreğim Ateşler içinde Solmasın ektiğim çiçekler Kuruyup gitti sensiz Yağmur ol Gök yüzünde damla damla Sessizce yağ üzerime Mavi deniz dalga dalga Yelken açan gemileri sürüklerken Susamışlar belkide hayallere Uzat şimdi ellerini Hasret ol özlem ol içime Gecenin karanlığında Bulursan beni yanı başında Usulca fısılda kulağıma Seni seviyorum de bana Gecenin karanlığında Bensiz uyanırsan eğer Sakın bekleme beni Bir rüyaymış sanki farzet Kavuşurmuyuz bir daha bilemem Sen ve ben Kapılma hayallere Küskünüm ben Gece doğan güneşe Biraz hüzün biraz özlem dolu Sensiz yüreğim Hadi gel bırakma beni yapa yalnız Tutuşalım el ele sevelim ölümüne Bir daha ayrılmayalım sen ve ben... Hüseyin YANMAZ 18/01/2011 |
Bir sevda masalı..
Biraz buruk, biraz müphem!
Seviyorken incinen, ayrılğa sitem...Hepsinden dem dem, mısra mısra kalpten dökülem duygu yoğunluğu.. Efendim, kutluyorum yazdıran yüreği...