Sarma bu şehri yokluğunla,
Bağlama benide cam kenarı yalnızlıklara...
Manzarasızlıkları sürdürme yüzüme,
Elimide bulaştırma kağıdı kaleme...

Tövbe edecek kadar gönül vermedim ben, senden sonra aşka,
Kimseyide ortak etmedim işlediğim şiirlere...
Kendim ettim kendimi kaybettim bazen,
Kendi cezamı kendi ellerimle verdim kadere...

Bir şiirde astım, bir şiirde kestim hayatla bağlarımı...
Sarmaşdolaş da oldum, koynuma da aldım yokluğunu...
Gözdende çıkardım bazen yarım akıl düşlerimi,
İki satırda ölümüde göze aldım bazen...

Gözümü boyayan ne varsa, yokluğuna çaldım bu gece,
Armağan ettim kurda kuşa, yinede dolduramadım boşalan kadehler gibi yerini...
Vurdum bam teline sessizliğin, kırdım attım kalpte yankılanan ritimsizliğini...
Ben doldurdum, ben içtim, bu sancının kızılca sarabını...

Nevsime yenik bir düş/tüm, senden sonra,
Elini uzatan kadınlara hayalperest...
Hani arada bir şiirdim, arada bir şiir sendin...
Bir anlıkta olsa yaşamaya neden, ölmeye neden...

Orhan AK