Bu hayatta ne isen O’sun.Kime kulsan onadır minnetin.An gelir yazdığın bütün satırlar harf harf döner sana,ne yazdıysan,ne çizdiysen O’sun.. Cihan-ı han olursun,şah olursun,hünkâr olursun,efendi olursun,mâh olursun,meh olursun..
Gel gör ki ne olursan ol,özünde kulsun;zira ne isen O’sun...

Hangi dala tutunsan,tuttuğun dalın özünü unutursun,
Mecnun olsan Leylâ’yı unutursun,
şah olsan himmeti unutursun,
Alim olsan hikmeti unutursun,
Tuttuğun dalın yaprağını unutursun
Od olsan İbrahim’i,
Âb olsan Yûnus’u,
Kuyu olsan Yûsuf’u,
Ağaç olsan toprağı unutursun,
Gel gör ki;ne olursan ol,
Özünde kulsun,zira ne isen O’sun...

Dinle! Ney der ki,âh u zarım,nalîşim ayrılıktan..
İçim oyuk,bağrım yanık,dilim lâl,derdim devasız,nefsim hâyasız..
Derd ü elem bendedir,özüm toprak,özüm su,özüm ilâhidendir....

Sabr-ı hududa derman kıl ey dost!
Vefâ eyle bu cana
Gönülde takat,dilde sabır kalmadı,
Sabr-ı hududa derman kıl ey dost çare kalmadı...

Ateş misin ey yaren çoğaldıkça yakar oldun?
Ateş ehlî değiliz,zîra bundan âb-ı revândır gözyaşımız.
Mağrur kılma gönlünü ey dost BU HAYATTA NE İSEN O’SUN
Ne olursan ol,özünde kulsun...

Hâb-ı gafleti bilen bizdendir,
Ehl-i derd olan bizdendir,
Nemrut’un ateşine tüküren bizdendir,
Özüne hoşça bakan bizdendir,
Dili leylâ,kalbi ikrar olan bizdendir..

Ey âdem evladı!
Nefsimedir sitemkârım,anlayanadır sözüm
İzzet-i nefs ile aşık atmak meşrebimcedir,
Zikr-i ŞAH-I MERDAN: HİÇBİR SÜS EDEB KADAR GÜZEL DEĞİLDİR.
HADDİM DEĞİL LÜZUMDAN FAZLA SÖZ,
NEFSİMEDİR SİTEMİM,
ANLAYANADIR SÖZÜM,
BENDE’DİR ÖZÜM...

AZİZ ÖZGÜ