Sen Benden Gittin Ya
Sen Benden Gittin Ya Canısı
Yanaklarımdan düşen gözyaşlarımı topla, İçinde sakladıklarını dök birer birer, Uslu bir çocuğun ellerini tutar gibi tut ellerimi, Yürü benimle uçsuz bucaksız sevdalara… Sen benden gittin ya işte, Güneş gibi batıp karanlıkta kayboldum, Taştan örülmüş soğuk dünyanın içinde, Sarılıp tutunacağım bir sevdiğim yoktu… Canım acıyor bedenim çürükler içinde, Kırbaçlana kırbaçlana kan içinde kalan yaşam, Bu ağır yükü taşıyamaz oldu bu beden, Zamanı değiştirip bir başlangıç yapamaz oldum… Artık öğrendim acının diğer adının aşk olduğunu, Gecenin ardından şafağın söktüğü gibi, Sevginin açlığını içinde hisseden ben, Ellerimle yüreğimle dönüşünü bekleyeceğim… Uğultulu fırtınanın kıyıya savurduğu enkaz gibiyim, Sessizliğin karşısında bozguna uğramış ruhum, Kafesinden salıverilmiş bir kuş gibi özgürce, Yüreğinin semalarında dolaşmak istiyorum… 02.07.2010 Fatma Avcı |