Sevginin Günlüğü KutsaldırRenkler terliyor avuçlarımın nasırlarında Kayıp bir ömrün mucizeleridir tenimdeki Yüreğimin bordasında kızıl şafaklar söker Gözlerimin çukurlarında ah isimsiz ölüler. Göğsümün hüzzam deliklerinde nal sesleri Şarabın kokusu sinmiş sensizliğin gecesine Sevdanın kayıp kentlerini ararken simyacılar Gözlerin sallıyor acılarımın ıslak güvertesini Işıksız yatakların rutubetli hazan mevsimlerinde Tüketilmiş yazgıların kendini inkârıdır sevmek Sargısız ruhlar sallanır ömrün çürük sehpalarında Hangi yalana sarılsan kandırmaz seven yürekleri. Saltanatı yağmalanmış beyliklerin kıraç düzünde Ruhumuzun yangınlı katmanlarına üşüşürken an Dirliksiz sancıların tükenmiş hatıralarına sarılırız Eksik nefeslendiğimiz bir ömrün damında ölürüz. Kırılır cam, parçası tene düşer ve yürek ansız titrer Yalnızlık içten kanar, her söz önce kendisini süzer Saatlere bölünür gün, aşkın tiktağıyla yüreği gezer Sevginin günlüğü kutsaldır, asırlardır sırları gizler. Selahattin Yetgin |
Tüketilmiş yazgıların kendini inkârıdır sevmek
Sargısız ruhlar sallanır ömrün çürük sehpalarında
Hangi yalana sarılsan kandırmaz seven yürekleri.
Nasıl ifade edilebilir bu hisler diye düşünürken, kalbinizden geçenler kalem olmuş yüreğime. Tarifini bulmakda zorlanırken, iki damla gözyaşı aktı gözlerimden. Tebrik etmek bile yetersiz geliyor, bu kutsal hisleri dizeleriniz de okurken...