Kuru dallar rüzgârın ardına takılıp,
Serenat yaparken taç yapraklara;
Yeni gelin edasıyla salınır bulutlar.

Kavak yeleri eser dağ başlarında.
Dün, zenginlik satarken yemyeşil,
Bugün, kara kara düşünür;
Toprağa düşmüş altın sarısı yapraklar.

Bir kabus çöker kara toprağa,
Hafakanlar basar, buz kesilir korkudan!
Beyaz bir örtü örtülür kefen misali…
Toprağın bereketi olur, arş-ı alânın matemi.

O an aslında baharın da milâdıdır.
Yeniden doğmanın heyecanıyla,
Kıpır kıpırdır, çocuklar gibi.

Arş’ın okları değdi mi tenine,
Al kanlar fışkırır bağrından.
Arz-ı endam eder yeşil üstüne,
Renk cümbüşüne dönüşür.

Rayihalar yayılır yel estikçe,
Misk-i amber kokar, bin bir çeşit…
Uçar gider hiç ardına bakmadan,
Maviliklerin yittiği ufuklara.
Yalın ayak, baş açık...

19.11.2003