bir yanılgı olabilir, insan...geçmişi gördüm. tanımıyor bizi. dünya çok uzakta artık alabildiğine ölümlü. ondan sebeb huzursuz yeryüzü. ormanın göbeğinde, açıklanmayan ne var. her şey bi o kadar yaşadığıyla, eksiksiz ve bütün olanın sonsuzluğunda. kökleri görülen çınarlar, yağmura alıştıkça yaşlanıyorlar. ya yağmur. onu hayata ne bağlıyor. ve neden tanrım, o yaşlanmıyor. bir yanılgı olabilir insan. acıyla hayata bağlanıyor ve umutla kendini ayakta tutuyor. unuttukça sonsuzu ve alıştıkça zamana işte o an yaşlanıyor. ama olmuyor, kökleri var insanın. geride bıraktıkları. açıklanmayandan başlıyor sonsuz. uçsuz ve bucaksız diyor, tanrı. ellerini göster bana, kimler var kıvrımlarında. ve ne zaman unuttuğunu sorduğunda alışkanlık olabilir yaşam yoksa neden yaşlansın ki insan... ... .. . |
selamlarımla