BU AKŞAM
Bütün ışıkları söndürülmüş şehrin
Gökyüzü yanıyor tek , gökyüzü açık Sokaklar başını dinliyor huzurlu Gece yorganı çoktan çekmiş üstüne. Bense ayaktayım , ellerim yumuk , sımsıkı Demir gibi gözyaşlarım , hem de tavında Boğazımda bir yumruk , ölümcül Huzursuzum , darmadağınığım alabildiğine Yüreğim kan revan içinde bu akşam. Hava soğuk içim titriyor Soğuktan mı zannetmem Karabasan bu , acının eşkiyası Basıp gitsem nereye Zifiri yalnızlıkta kimin şefkatine Beklesem birazdan gün doğacak Neyleyim Son ümitti gelmedi can yine bu akşam. Olmuyor işte , olmuyor , denmiyor yazılmıyor İlmik dolansa diyorum boynuma Tetik bir düşse diyorum , tüfek patlasa Giderayak geçmişe gülümsesem bu akşam. YILMAZ UZUN |