Masamda bir fincan soğuk kahve.
Modasından değil. Unutulduğundan.

Üstüne üstlük birde saçlarım dökülüyor
Olağanca bir hızla.
Ben vazgeçmedim ama.
İçim susuyor. Söylemiyor...

Kanatları çıkmadığını anlıyor insan ölürken.
Her laf iyilikle başlıyor. Bitirilemiyor.
Her lafta sen. İyilikte ben.
Üstüne üstlük birde saçlarım dökülüyor.
Umrunda olmayışıma...

Arka bahçede çiçeklerde yok artık.
Zaten arka bahçede yok.
Çiçekleri sulayan sen olmadıktan sonra,
İçim söyledi. Önemi yok...

Her laf iyilikle başlıyor burada.
Her lafın içinde adın geçiyor. Avutuluyorum.
İçimde birşeyler kök salıyor. Olmayışına.
Hergün ağlıyorum canım. Ağlatılıyorum...

Kısa dörtlükler yazıyorum senin için.
Çok kısa yazıyorum. Okunmuyor.
Zaten olağanca bir hızla ölüyorum gülüm.
Sende bilmiyorsun.
Kimse bilmiyor...