GİDİP DÖNMEYENLER
Bir baharın bitişiyle hayal oldu solan kır çiçekleri
Sinemde hüznü kaldı, gözlerinim içinde renkleri O terenümlü rüzgar okşayışı ile salınımlı ahenkleri Bir gidiş ki, gidip dönmeyenler kervanına vardılar Varmaya uzattığım ellerimde kalan tutulmaz gölgeleri Anılarımda yaşanmamiş gibi kalan tek, tek belgeleri Benlik de kaybolmayan tenime sinmiş kokulu gülleri öyle sarardılar ki gidip dönmeyenler kervanına vardılar Dönmeyi hatırattan silmiş gemileri yakılmış yolcular Biliyorum siz dönmezsiniz bende ki varmaya acılar Hayatımın benbeyaz sayfasında serili inciler Bir, bir döküldüler gidip dönmeyenler kervanına vardılar. |
iç hesaplaşmalarla dolu vede bir yüreğin hıçkırığı gibi bir şiirdi.tebrikler kalemkar dost.