özünde
bütün mesele

kim gitmiş
o zaten
hiç gelmemiş
algısı

bu afra tafra ne

ardından döktüğün gözyaşına
buruk, yangın sevda şarkına
bir çift sözüm var

gideni kim gönderdi

o mu gitti
iç’in mi
onu iteledi

ağlayışın ona mı
oyuncağını kaybeden
çocukça mı

eğer o seni terk etmişse
kendince bir neden ile

seni yok sayanı
var sayarak sen
kime ziyandasın
bir düşünsen

ya da o
senin kaprisinden yana
bir tavırla
uçmuşsa
baharına

aferin ona

ayıplama
kendini de suçlama

insan böyle
ne etse
kendine
bumerang
misalince

böyleyiz
hem severiz
hem iteleriz
sonra
ağlarız da
göbek de atarız
sevmenin öznesi her zaman
sadece biziz

şehveti aşka
yamayıp
sevdanın adını batırmakta da mahiriz

ihtirastan böğürmemiz
bununla da övünmemiz
aslında
tam da insanca

şehveti aşk sanma huyu
üç kuruşluk zevki ömür boyu
sürdürme kuruntusu
bizi açlığa
ve yalnızlığa
mahkum ettiğinde
bunu hazmetmeyi de
becerebilenleriz

vicdana
törpücü
biraz da
ruh gücü

lazım olur
kim bilir
belki ihtiyaç sahibi
biri okur