MüstakiL YaLnızLık..
sınıfın en arka sırasında oturturtuLarak tesciLLenen tembeLLiqiyLe; ’’acaba bana da soru sorar mı öqretmen?’’ diye diken üstünde duran bi çocuk qibiydim yanında ...
bi kaç farkım vardı qerçi beni ayıran; meseLa en arka sıradaydım ben de, ama ’çaLışkan’dım ’sana’- hem çaLışkandım, hem en arkada ..! zordu ... sandıqından acıydı verdikLerinin hepsi .. önce uzakLaştırdın kendinden- daha bitmeden sınıfta bıraktın .. bi nedenin oLmaLıydı, ki hiç bi zaman aLtta kaLmazdın- utanmadan ’çok oLdu’ dedin ’devamsızLıqın’ ! ... farkında deqiLdin, ama ben sendeyken de iki oda bir saLon yaLnızLıktım .. rutubetLi zemin katından zamansız çıkardıqın sıradan bi kiracı’ndım ... |