DÜŞECEĞİM..
Şair hissetmezse
Şiir affetmez hataları Bir omzumda buruk bir imge Bir omzumda sözler samimiyetle Sadece... Keramet, kırılan kalemin ucundan damlayan mürekkepte Yaşadığın anın hükmü sözlerde gizli Bir başkasına göre anlamsız ve mecburi Şaşaalı kentin ortasındaki nefessiz havalarda Yine, yeniden aynı tasada Bir var oluş öyküsü yazılır cılız lambaların altında Zaman zaman kendi canı bile ağır gelir insana Bilemezsin ne koşulda Bir diriliş mi acaba.. Yokluğun dramatik çöküşü olmasın asla Sözler, özler bazen kifayetsiz gelir rüzgara Sus takıldığım gözyaşı damlalarında Sorma, önsözü kendime münhasır mı diyeyim Belli ki yine mıhlandım yıldız sağanaklarına Leylim bir kış akşamında Düşeceğim.. HAZAN |