Çayıma Karışan Hüzün
Ahiri kıştır güzün dallar üşür kar üşür
Gidersin Ankara’dan gönle hüzün üşüşür Çayım mahzun bardakta dudaklarım kupkuru Bu vedasız gidişe gamzenle tarih düşür. Caddeler kaldırımlar ayak sesini özler Bulvarlar sis içinde seni arıyor gözler Şarkılar seni gizler notasında sesinde İçinde sen olunca kurşun oluyor sözler. Çayımı yudumlarken boğazım düğüm düğüm Bir ikindi vaktinde içimdeki kördüğüm Bu fani ömür biter takdir demi gelince Gönlümün gergefine ibrişimle ördüğüm. Artık şeker yerine çayımda hasretin var Büyür hüzün yumağı nefes nefes artar har Hatıralar gemisi yol alır iklimine Benim bu hâllerimi sen bil bilmesin ağyar. Ankara,08.01.2011 İ.K |
tebrikler.