ÖYLE HER ATEŞLE ISINAMAM BENÖyle her ateşle ısınamam ben Avuçlarında köz olmalı yanaklarım Koşarken ardından, Düşmeliyim fütursuzca Kanamalı diz kapaklarım Ağlamalıyım ara sıra Burnumu çekmeliyim çaktırmadan Resmini avuçlayıp yüreğime bastırmalıyım Canımı vermek istemeliyim “canım” derken Bazen seni dinlerken, Kulaklarımı susturmalıyım. Öyle her ateşle ısınamam ben Sana bakarken, Gözlerine hapsolmalı yüreğim Burnumun direğini döverken kızmaların, Beni kırdığını anlamamanı istemeliyim Sevmeliyim denizini dünüyle bugünüyle Kıyın olmalıyım, varsın taştan olsun Kızıp, köpürüp üstüme geldiğinde Hatta sertçe vurduğunda göğsüme Tüm şefkatimle okşamalıyım her dalganı Nasıl seviyorsam gülüşünü Tıpkı sevmeliyim kavganı Öyle her ateşle ısınamam ben Gül kokmalı bir kere hasretin, cennet gülü Cayır cayır yanmalıyım “yar nerdesin” diye Tek sen olmalısın bu yangının ateşi, külü Uyuyamadığım gecelerde, Gözlerimin kıyısında biriktirdiğim Yaşların sebebi sen olmalısın Kendi kendime sendeleyip düştüğüm zaman bile Başımı yaran taşların sebebi sen olmalısın Sonsuza kadar yaşamak istediğim zaman Her nesnede, tanımda sen olmalısın Kaldırıp hançeri bağrıma saplamak istediğim zaman Kınımda sen olmalısın Öyle her ateşle ısınamam ben İçimde, Yanımda Sen olmalısın Abdullah KABATAŞ ADANA-2010 |
yüreginize saglik, kaleminiz daim olsun
saygilarimla