Nefis şiirinizi kutladım selam ile

sevgisiz de olmaz ki şu yalan dünyada
herşeyin başı sevgi, yüreğinize sağlık, tebrikler..

YÜREĞİNE SAĞLIK ÜSTAD
SAYGI VE SELAMLARIMLA

Yine özenle yazılmış dizeler... Şiir... Evet, okunası.. Efendim, takdirlerim çokça...

sevgi nin olduğu yerde saygı ,saygının olduğu yerde mutluluk,mutluluğun olduğu yerde başarı ,başarının olduğu yerde para vardır derler..bencede sevgiyi hemen sunalım..yoksa paraya ulaşmak zor olur..saygılarımla

Aşk ve sevgi hakında her şey doğru, her şey
yalnıştır, Hakkında söylenecek hiç bir şeyin
saçma olmadığı tek şey aşktır.. Chamfort

İzafi duyguların yaşandığı derecenin ölçüsünü
ancak yaşayanlar bilir kendi yaşadıklarınca..

Sevgi adına yazılmış güzel vede kusursuz bir eserdi okuduğum
bu şiirinizi, sizi vede usta kaleminizi kutlarım TEBRİKLER..

ADAŞIM, NEFİS DİZELERİNİZ İÇİN SİZİ TEBRİK EDERİM. SEVGİ ÖYLE BİR ŞEY. YETER Kİ KİŞİ KADRİNİ BİLEBİLMELİ. BİLENLENLER İÇİN BİR SORUN YOK, AMMA SEVGİ SÖZCÜĞÜNÜ BİLMEYENLER İÇİN İSE SORUN DOLU... SAYGILARIMLA....

Çok güzel bütün insanlar gelin sevgide buluşalım
Bırakalım kini nefreti birlikte hep kucaklaşalım
Cemil dostun şiirinde hep can canan sarışalım
Çok güzel bütün insanlar gelin sevgide buluşalım

Sevgiyle kal Cemil can,

''Kişi sevdiğiyle olmak ister!. Sevdiğinin hâliyle hâllenir… Sevgisi kadar, onunla yaşar!. Sevginin ne olduğunu tam olarak bilemediğimiz için, çoğunlukla, “beğeni” ile “sevgi”yi birbirine karıştırırız.

“Beğeni” yanında “sahip olma” arzusuyla açığa çıkar!.Bir nesneden hoşlandığında, beğendiğin şeye sahip olmak ve üzerinde tasarruf edebilmek arzusuyla yaşarsın… Bu tüm mahlukatta çok yaygın bir duygudur!. Kimi, beğendiğini cebine sokar; kimi beğendiğine tasma takıp yanında taşıyarak onunla hava atmak ister; kimi yakalayıp inine sürükler… Her mahlûk yaradılış fıtratına göre, beğendiği üzerinde tasarruf etmek ister.

“Sevmek” ise bundan çok farklıdır…

Sevince, yalnızca sevdiğin için yaşamak istersin!. Yalnızca yanında olmak, yalnızca onun olmak, yalnızca onun zevk aldığıyla zevk alıp, sevmediğinden kaçmak istersin! Sevdiğin öylesine sarmıştır aklını, fikrini, ruhunu ki, her şey sana, onu hatırlatır; yanında iken bile onun içinde olmak istersin!… Yakınlık bile uzak gelir sana!… Sen kaybolursun, sende; sevdiğin kalır yalnızca, beyninde!.. Onun bakışıyla bakar, onun değerlendirmesiyle değerlendirir, onun diliyle konuşmaya başlarsın!. Gözün ondan başkasını görmez, kulağın ondan başkasını duymaz, elin ondan başkasına uzanmaz olur!.

Her an sana sahip olmasını; varlığının, tasarrufunun her an üzerinde olmasını, her an seni kucaklamasını istersin!… Bedensel yakınlık bile, korkunç uzaklık gibi gelir sana; ve onunla tek bir beden, tek bir ruh, tek bir şuur olmayı dilersin!.

Sevgi, fıtratın müsait ise, sevdiğinde yok edesiye yakar seni; ve gün gelir kaşında-gözünde, yüzünde-dilinde sevdiğini görürler de, “sen o olmuşun” derler!

Beğenen sahip olmak ister…

Seven ise sevdiğinde yok olur; feda eder her şeyi sevdiği uğruna!.

Bazılarının da sevgi kokusu sürülür üstüne; “aşığım” sanır!. Ama sevdiği uğruna, fedakarlık etmeye gelince sıra, o koku siliniverir üzerinden “kopamama” sabunuyla!. Parasından kopamaz… Mevkiinden kopamaz… Yakınlarından kopamaz… İçinde yaşadığı ortamın güzelliklerinden kopamaz… “Etraf”tan kopamaz!. Derken kusurlar belirmeye başlar sevdiğini sandığının üzerinde… Eksiklikler görmeye başlar, yetersizlikler görmeye başlar… Bunlar önce acıma duygusuna dönüştürür sevgisini; uzaktan acıyarak seyretmeye başlar… Sonra tatlı bir anıya dönüşür, sevgi sandığı duyguları!. Bu tecrübe gösterir ki, onun fıtratında sevgi programı yoktur!.. Beğeniyi, sevgi sanmıştır!..

Uzaklaşma ondan gelmemiş de, karşısındakinden gelmişse, bu defa “nefret”e döner “beğeni”; ondan intikam alma duygusu gelişir içinde; ve vicdanla intikam dalgaları arasında bir o yana bir bu yana sürüklenir durur; terkedilmişliğin, uzaklaşmanın, layık olmadığını yaşamanın sanısı içinde!..

Oysa yalnızca, fıtratında olmayan gerçek sevginin sonuçlarını yaşamaktadır!. Cüzdanı için, güzelliği-yakışıklılığı için, kendisine hoş gelen huyları için, mevkii-koltuğu için, ilmi için beğenmiştir; sevdiğini sanmış; sahip olamayınca da arzusuna erişememenin düş kırıklığı içinde kopmuş; yalnızca çıkarları doğrultusunda yaşamayı tercih etmiştir…

Seven ise göze almıştır kopmayı… Dışlanmayı… Paradan-puldan, namdan nişandan, dosttan akrabadan uzak kalmayı…

Fıtratından gelir sevgi!. Kulluğu sevmek üzeredir!. Onunla, sevmeyi yaşamak istediği için yaratmıştır onu Yaratan… O yüzden kopar anadan-babadan; dünyadan paradan!

Seven, karşılıksız sever!…

Beğenen karşılığını ister!.''

mükemmel bir konu ve şiir.Cemil'ce şiirdi.kalemine yüreğine sağlık can gardaşım.

gönlüne kalemine sağlık kutlarım

okudum bir anda yuttum tadı sevgiydi
teşekkürler üstad saygılar

Arı gibi paylaş bal olsun sonun
Emek varsa tadı bir başka onun
Bazen de bilerek yanacak canın
—Tatmayan bilmez ki adı sevgiyse
—Yutsa da ölmez ki tadı sevgiyse

Çok güzeldi, kelamına sağlık hocam;
selam ve saygılarımla...