SEN, BİR BEN OLAMADIN EY SEVGİLİ..
Buğusu ram ettiren nazarınla görünce beni
Bir saniye düşlerinin aralıklarında rahva Gizlerinin efsununda kalayım bir lahza Yeknesak firakının hicranında Ağulu bir akşama dem vuran sabahlarda Sonra da bırak beni gerçeklere tan yeri ağarınca Al beni götür fersah fersah denizler altına Ne kentler kurulur içdünyamın yansımalarına Bakarsın, görmez misin Kulakların nerde, duymaz mısın Şuh dudakların lal dua satırlarında Koyverdin tüm renklermi sulara Vira vira O vakit ilmeği düğümlerken boğazıma Bu rast ulaşacaktır sonunda makamına Ey sevgili zamanıdır hıçkırığın Başını koy şimdi omzuma Ağla ağlayabildiğince hıçkıra hıçkıra Ne duruyorsun, öldürdüğün benliğimdesin Erdin demek muradına Vardın kerevetli saltanatına Ağla, ağla, ağla, ağla.. İşte karşındayım, karşında Hissiz ve boş bir kafa Kendi kifayetsiz sözler sultaniyegahında Üfle dumanımı çok uzaklara Şimdi Yarım bir elma soy, al ellerinin ayasıyla Sonra da bırak baş yastığının kenarına Bir dilek tut, dön yüzünü aya, yıldızlara Diğer yarın kim merak ediyor musun acaba Sen söylemeden ben söyleyeyim dinle beni Sen, bir ben olamadın ey sevgili...! HAZAN |