Kimse Yok mu
Bulutlar simsiyah bugün
Ruhum sıkışmış sanki Bazalt taşların arasına Üşüyorum ilk defa İliklerime kadar Kara bulutlar Üstüme üstüme çörekleniyor Ne oluyor? Neler oluyor Allahım? Boğazım da düğümleniyor Kimse yokmu sokaklarda Yetişin diye bağırmak istiyorum Nutkum tutuldu sanki Elim ayağım buz kesti Debeleniyorum Kimse yok mu bu şehirde? Hani benim dostlarım Hani benim güzel insanlarım Hani benim gül kokan sokaklarım Yetişin dostlar Diyarbakır sokaklarında kasvet var Kara bulutlar yere kadar indi Titriyorum zangır zangır Korkunç bir uğultu var kulaklarımda Artık nefeste alamıyorum Göz kapaklarımda tonlarca ağırlık Ölüme hiç bu kadar yaklaşmamıştım Tam o sırada Sabah ezanıyla uyanıyorum Kan ter içinde Koşuyorum pencereye Lapa lapa kar yağıyor O güzelim Diyarbakır sokaklarına Ve birde sabah namazına koşan insanlar Şehrim pırıl pırıl Berrak Mis gibi kokuyor çam ağaçları Tanyeri ağarıyor yavaş yavaş Cıvıl cıvıl Diyarbakır sokakları Her zaman ki gibi... Ecz İrfan Rıza YAZICIOĞLU 06 Ocak 2011 |
Sizi kutluyorum en güzel şiirlerde buluşmak üzere ...
Kaleminiz güzellikler saçsın...
.............................................Saygı ve selamlar..