Merhaba Genç Kalem...
Beğeniyle okudum 'Şiir'inizi.

Lakin dikkatimi çekmekte olan bir durum hemen her şiirinizde var. Sürekli tekrar kullanıyorsunuz. Bunları seyreltmeniz hem vurgu açısından hem g/özü yormaması açısından daha hoş ve doğru olur diye düşünüyorum. Lütfen paylaşımıma kırılıp/darılmayın. Elbet şiir sahibinin kararı. Neden niye böyle yazılmış diye sorma hakkına kimse sahip değil. Bu ne hak ne de kimsenin haddi. Benim de değil, olamaz zaten.

Ama madem şiir sahibinden çıkıp okuyucuya sunulmuş; şiirin okuyucuda yarattığı/yaratmadığı duygu, düşünceler de paylaşılabilmeli diye düşünüyorum. Bu sebebe dayanıp, buna inanarak paylaşımım...

Bu 'Şiir'inizde de; Her kıt'a aynı şekilde
'vur kazmayı mezarcı
mezar kaz bana' diyerek başlıyor. Bunca tekrara ve sürekli aynı şekilde başlamasına gerek varmı diye düşündüm kendi kendime? Gerekli mi diye düşündürtüyor tekrarların sıklığı 'okuyucuya'. Ya da en azından bana...

Son kıt'a, final can alıcı yeri;

ver kazmayı mezarcı...
ver!!!
senin gücün
sevdamı gömmeye yetmez!!!
yetmez!!!
şeklinde bitmiş.

Sanki şöyle olsa daha mı çok vurgu olurmuş ne dersiniz?
Ver kazmayı mezarcı ver deniyorsa, sonunda da aldım bende şeklinde, ben kavramı olmalı ya da olsa, olursa dahamı çok vurgu olur?

Mesela...

ver kazmayı mezarcı...
ver!!!
senin gücün
sevdamı gömmeye yetmez
Ver... Ben gömeceğim.

denilseymiş...

Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz...

Saygımla.